Nowy tom znanej i cenionej serii „Tematy teoretycznoliterackie” został poświęcony narratologii. W wyborze tym zaprezentowano najciekawsze teksty dotyczące tytułowego zagadnienia,
które ukazywały się przed laty
w dziale przekładów „Pamiętnika Literackiego”.

Narratologia jako metoda czytania
i badania prozy rozwinęła się najpełniej w czasach strukturalizmu, czyli mniej więcej w latach sześćdziesiątych
ubiegłego stulecia. Wtedy
to także założenia metodologiczne
tej dziedziny przeniknęły z literaturoznawstwa
do innych nauk, np. antropologii kultury czy etnografii. Jak pisze w przedmowie redaktor
książki, prof. Michał Głowiński – wyodrębnienie wiedzy o narracji jako „(…) w pewnej mierze samoistnej
dyscypliny dokonało się dopiero
w drugiej połowie XX stulecia, choć pierwsze zapowiedzi swoiście rozumianej narratologii znaleźć można już w teoriach rosyjskich formalistów i – przede wszystkim – w pracach Vladimira Proppa z lat dwudziestych”. Oznaczałoby to, że mamy do czynienia z nauką stosunkowo
młodą. Trzeba więc przy okazji powiedzieć, że narratologia jest dziś dziedziną nie tylko młodą, ale i bardzo
aktualną. Ma się dobrze nawet wówczas, gdy epoka uporządkowanego
strukturalizmu została wyparta
przez nie do końca jasny status postmoderny.

W antologii Głowińskiego znajdziemy
kanoniczne wypowiedzi Barthesa
czy Todorova, które, miejmy nadzieję,
pomogą w sposób oryginalny zinterpretować jeszcze niejeden tekst literacki.