Kinowa premiera klasycznego już „Hobbitta” Tolkiena
skłania do bliższego zapoznania z samą książką.
Jednak to, co w swoim opracowaniu proponuje
Corey Olsen, to prawdziwa wyprawa „tam i z powrotem”
w głąb powieści.

Olsen interpretuje tekst Tolkiena w bardzo
szerokim kontekście. Jednak, co trzeba podkreślić,
odnosi się do wydań opublikowanych jeszcze
przed „Władcą Pierścieni”, dość istotnie różniących
się od znanego nam choćby z polskich tłumaczeń.
Ułatwia to spojrzenie na pierwszą powieść profesora jako na
dzieło w pełni samodzielne.

Ponadto, jak autor sam pisze, zmusza czytelnika do „zatrzymania
się i rozejrzenia” po zastanym świcie, gdzie nie ma jeszcze Sarumana
czy Galadrieli, nie pada imię Saurona, a Królestwa Pod Górą nie nazywa
się Ereborem. Takie „oczyszczenie” jest niezwykle ważne, ale i trudne,
o czym każdy czytelnik tej książki, przekona się już po paru stronach.

Olsen uwypukla maestrię profesora jako narratora opowieści dla
dzieci, nie unikającego tematów trudnych czy drastycznych, ale serwującego
je zawsze z wyczuciem. Ukazuje go również jako niesamowicie
twórczego recyklera pewnych konceptów, w tym swoich własnych,
które np. wyjęte z „Hobbita” powracają potem zmodyfikowane
we „Władcy…”.

To lektura wymagająca, ale w zamian za zaangażowanie ukazująca
niepowtarzalną wizję „Hobbita” tym, którzy nie boją się wniknąć
w jego głąb, stawiając czoła zmianom, jakie naniósł weń czas.