Pearl Buck to żyjąca na przełomie XIX i XX wieku amerykańska pisarka,
laureatka literackiej nagrody Nobla, która niemal połowę życia spędziła
w Chinach. W Państwie Środka dorastała, pracowała jako wykładowca,
wreszcie założyła rodzinę i podjęła pierwsze próby pisarskie. Była
przy tym wnikliwym obserwatorem chińskiego życia.

I choć w latach 30. XX w. na stałe wróciła do Stanów Zjednoczonych,
o swojej drugiej ojczyźnie nie zapomniała do śmierci, poświęcając
jej prawie całą swoją twórczość.

Jej powieści i opowiadania to przede wszystkim spostrzeżenia na
temat chińskiej mentalności, tamtejszego sposobu postrzegania świata,
prezentowane z perspektywy chińskich chłopów, o los których Buck
zawsze szczególnie się troszczyła. Krytycy w świecie podkreślali trafność
spostrzeżeń, doskonałe wyczucie tamtejszych realiów, jednocześnie
niebywałą atencję i szacunek z jaką pisarka opisywała najniższe
warstwy chińskiego społeczeństwa. W samych Chinach Buck była uważana
za wroga, a jej książki znajdowały się na indeksie ksiąg zakazanych.

„Perła Chin” to beletryzowana biografia pisarki, powstała na bazie
wspomnień, relacji jej chińskich przyjaciół. Pearl poznajemy jako kilkuletnią
dziewczynkę, która zaprzyjaźnia się z ubogą Chinką Wierzbą Ye. Na kolejnych
kartach książki śledzimy zawiłe losy przyjaciółek, które los co i rusz
rozdziela i wystawia na ciężkie życiowe próby. „Perła…” to przy tym fascynująca
acz zawiła i brutalna historia XIX- i XX-wiecznych Chin.