Wydawca informuje, że autor tej książki – Hans-
Georg Behr (ur. 1937 r. w Wiedniu) studiował medycynę,
psychologię kliniczną i lingwistykę. Jest podróżnikiem
(kilkanaście lat spędził w Indiach), reporterem,
publicystą zajmującym się między innymi
problematyką narkotyków miękkich. Na temat
tego zagadnienia napisał dwie poczytne na
Zachodzie książki „Światową władzę narkotykową”
i kontrowersyjną „Kucharską książkę haszyszu”.
I być może nadużywanie tej używki sprawiło, że
zanadto zbeletryzował swe wojenne wspomnienia. Ciekawiej czytałoby
się je, gdyby zamiast elementów kreacji, skonkretyzował detale
poszczególnych epizodów.

Główny bohater, syn wysokiego rangą oficera Wehrmachtu, nazywany
konsekwentnie przez całą książkę Dzieckiem, obraża się na wojnę
i próbuje stworzyć swój własny świat. Ważnym elementem tego
mikroświata stają się kochający dziadkowie i – co z pewnością przerazi
czytelnika – rosyjski jeniec, który molestuje chłopca. Wojna w książce
Behra obraca w pył wszelkie wartości, ale nie na tym polega nowatorstwo
tej powieści. Najbardziej wstrząsający jest tu brak jakichkolwiek
więzi między Dzieckiem a rodzicami – ojciec w oczach syna jest jedynie
„mężczyzną w uniformie”, widywanym od czasu do czasu podczas
oficjalnych spotkań u wujka Josefa (Goebbelsa), wujka Hermanna
(Göringa) i samego Hitlera.