„Panie Pośle‚ są takie chwile w fizjologii pana partii‚
kiedy pęcherz naciska na mózg”. Takimi słowami
posłużył się z trybuny sejmowej poseł SLD Bogdan Lewandowski w wypowiedzi skierowanej
do Stefana Niesiołowskiego (ZChN) na jednym
z posiedzeń „Wysokiej Izby” w 1998 roku. Z tego rodzaju „kwiatków” składa się ta obszerna książka. Jej autor wybrał z utrwalonych w stenogramach
parlamentarnych wystąpień fragmenty najbardziej sensacyjne i nietypowe dla tak poważnej
instytucji. Czasem są one zabawne‚ niekiedy zaś wzbudzają istną zgrozę. Zgrozę nad poziomem naszych przedstawicieli‚ współczesnych trybunów ludu‚ którzy na sali sejmowej zachowują się jak skaczące sobie do gardeł złośliwe dzieci‚ z których każde ciągnie w swoją stronę (czyli własnej partii) i „nie popuszcza” – wbrew faktom i dobru społecznemu.
Książka prezentuje zarówno polemiki‚ jak i zwyczajne pyskówki‚ a także językowe lapsusy‚ błędy i merytoryczne wpadki parlamentarzystów.
Przedstawia żenujące popisy z trybuny‚ mało eleganckie ataki na opozycję‚ a nawet utarczki z interweniującym Marszałkiem Sejmu. Nad tym wszystkim unosi się atmosfera głupoty i chamstwa‚ a klimat obrad przypomina kabaret w kiepskim wydaniu. Oczywiście – i trzeba
o tym pamiętać – dobór tekstów jest tendencyjny i nakierowany na określony cel. Celem tym jest – według autora opracowania – „pożyteczna
i zabawna przestroga dla tych‚ dla których »kiełbasa wyborcza« jest nadal ważniejsza od programu politycznego kandydatów do zasiadania
w ławach sejmowych”.