„Mimo skromnego tytułu i równie skromnych rozmiarów
»Spacer po teologii« (…) należy do ważnych
publikacji teologicznych, jakie wyszły spod pióra francuskich teologów ostatnich lat. Może ona stanowić doskonałą lekturę dla wszystkich poszukujących
dobrej książki, która mówiłaby o wkładzie
teologii w kulturę duchową Europy i rozważała
szczegółowe zagadnienia wiary chrześcijańskiej” – w ten oto sposób we wprowadzeniu o książce Lafonta napisał franciszkanin, Zdzisław J. Kijas. Nie sposób się z nim nie zgodzić, czytając kolejne rozdziały książki, które prowadzą nas przez główne etapy myśli chrześcijańskiej – od nauczania
pierwszych świadków Chrystusa, epokę Ojców Kościoła i soborów,
okres średniowiecza, aż do czasów nowożytnych. Na koniec autor prezentuje osobiste uwagi odnośnie do prowadzenia obecnie refleksji teologicznej i porządkuje je w dwóch tematach: Przymierza i Stworzenia.
„Gdyby można było połączyć w jednej teorii względność i kwanty – pisze Lafont – wówczas, jak myślą niektórzy naukowcy, otrzymalibyśmy
formułę rzeczywistości. (…) W ten sam sposób, gdybyśmy mogli zadowolić się jednym dyskursem teologicznym, który wyrażałby jednocześnie
tajemnicę paschalną i Wcielenie, troistość i jedyność Boga, człowieka w jego stawaniu się i istocie, otrzymalibyśmy teologię, ale wówczas bylibyśmy Bogiem! W rzeczywistości, duch ludzki nie może w żadnej dziedzinie dojść do Jednego i Prawdziwego Dyskursu. Musi więc opierać się pokusie rozwijania wyłącznie jednego języka. (…) Mądrość
polega na poruszaniu się pomiędzy prawdziwymi i zarazem nie dającymi się łatwo połączyć horyzontami, jakie możemy dostrzec w Biblii,
Tradycji, filozofii”.