Julka chodzi do podstawówki i mieszka na warszawskim
Bródnie (może jest sąsiadką Ewy Nowak
– także z Bródna?). Trzeba Julce przyznać –
pomysły ma nie z tej ziemi. I wielki talent do bycia
grzeczną na opak. Na przykład wtedy, gdy ratuje
żółwia. Albo występuje w telewizji. I kiedy szuka
sobie grzechów. Autorce należą się wielkie brawa
za poczucie humoru. Opisuje świat z perspektywy
Julki i z jej punktu widzenia. Może dorośli przypomną
sobie swoje dzieciństwo i mniejsze, choć
wcale nie mniej ważne problemy i pytania. Skąd się biorą dzieci? Skoro
nie mogę odzywać się pierwsza – nie powiem sąsiadce „dzień dobry”.
Czy zawsze trzeba mówić prawdę? Opowieść to zabawna, pomysłowa
i zajmująca. I nie tylko dla dziewczynek. Choć zapewne czytelniczki
posiadające starszych dokuczliwych braci najlepiej Julkę zrozumieją.
Brat Julki, Filip, uważa, że siostra jest środkiem kapusty, czyli głąbem,
ale tata pociesza: „bijesz na głowę wszystkich rówieśników”. A na końcu
okazuje się, że głąb jest najlepszy z całej główki! Książka ukazała się
w serii „Księżycowy kamień”, której głównym celem jest przyciąganie
młodych czytelników do świata literatury. Naprawdę przekonująca zachęta
do czytania! Duże litery ułatwiają samodzielne czytanie. Trzeba
przyznać, że książka podoba się dzieciom, mamom, tatom, babciom
i dziadkom – czyli właściwie wszystkim, niezależnie od wieku. Może
to prawda, że (jak powiedział kiedyś mistrz Wajda) każdy z nas był kiedyś
małą dziewczynką?