Żyjemy, oddychamy, zmagamy się z problemami, zakładamy rodziny, wychowujemy dzieci, robimy kariery. Tak nam upływa życie, a my na jego falach unosimy się wciąż… Najczęściej dopiero w ekstremalnych sytuacjach, zdarzają się nam chwile przebudzenia, olśnienia, nagłe przebłyski. Pełną świadomość tego, co się dzieje, uzyskujemy w momencie, kiedy dowiadujemy się o tym, że rozpoznano u nas poważną chorobę, kiedy nasze dziecko uległo wypadkowi, kiedy ktoś bardzo bliski umiera… Osho – mędrzec, nauczyciel duchowy, filozof
– pokazuje nam, jak często jesteśmy w naszym życiu oderwani
od siebie samych. Wprowadza nas na drogę budowania własnej świadomości, przekonując, że nie jest ona przypisana tylko wielkim mistrzom. Jest ona niczym innym jak celebrowaniem każdej chwili, byciem w pełni w tym, co jest, co przeżywamy. To zauważanie tego, że odczuwa się złość, gdy jest się poirytowanym i wzburzonym. I że się idzie, gdy nasze nogi prowadzą nas naprzód podczas spaceru. Że się mówi, gdy przekazujemy komuś swoje myśli. I że się słucha, gdy ktoś nam powierza swoje problemy. Osho nie uczy nas niczego,
czego już dotąd nie znamy. Świadomość siebie, definiowana jako bycie uważnym i skoncentrowanym na chwili obecnej, jest przecież podstawą wszelkich technik medytacyjnych i relaksacyjnych, a także sztuk walki, sukcesów sportowych itp. Kiedy nauczymy się rozpoznawać,
rozumieć i doświadczać na czym ona polega, każda chwila naszego życia może być wzniosła, możemy osiągać doskonałość we wszelkim jego aspekcie. Taka postawa życiowa wyzwala nową energię,
nową moc, nową jakość piękna, dobra, miłości. Pozwala dotrzeć do głębi samego siebie, znaleźć w sobie spokój wewnętrzny, równowagę,
harmonię. Czyli wszystko, czego na ogół człowiek szuka na zewnątrz samego siebie, zapominając całkiem, że jest to tak blisko, bliżej niż można przypuszczać – bo w nim samym…