Książka zawiera historie opisywane przez autora
w różnych okresach jego długiej, reporterskiej
działalności. Łączy je wątek okupacyjnych
losów różnych ludzi oraz ich powojenne konsekwencje.
Wśród bardziej lub mniej tragicznych
dziejów Polaków, Niemców i Żydów są postaci
znane i takie, o których nikt nie słyszał. Jedną
z największych partii książki – jej całą część drugą
– poświęcił autor okupacyjnej działalności św.
Maksymiliana Kolbe, w tym kulisom jego aresztowania
i męczeńskiej śmierci. Obszerny rozdział dotyczy losów Ludwika
Kalksteina-Stolińskiego, potomka polsko-pruskiego rodu, którego jeden
z przodków posłużył za pierwowzór postaci pułkownika Krzysztofa
Dowgirda, bohatera serialu „Czarne chmury”. A sam Kalkstein-Stoliński,
literat i dziennikarz, podczas wojny działał na „dwa fronty”, udając
polskiego konspiratora, a jednocześnie będąc agentem gestapo. Po
wojnie, aczkolwiek nie od razu, odsiadywał długoletni wyrok za działalność
okupacyjną i podobno napisał w więzieniu scenariusz do serialu
„Czarne chmury”, w czołówce sygnowany obcymi nazwiskami (w tym
odtwórcy jednej z głównych ról).
Fascynująca, mistrzowsko napisana książka, ukazująca nieludzkie

czasy wojny przez pryzmat osobistych tragedii i dramatów, z punktu
widzenia katów i ofiar, bohaterów i szpiegów, żołnierzy podziemia i konfidentów.
Ale w każdym przypadku jest to punkt widzenia człowieka,
nawet jeśli społeczeństwo wyrzuciło go poza nawias i potępiło.