Bohdan Tuszyński przed ćwierćwieczem – w następstwie wprowadzenia
stanu wojennego – rozstał się z mikrofonem (zdecydowanie przedwcześnie) przeistaczając się w kronikarza polskiego sportu. Teraz – niejako na swoje 75 urodziny (najserdeczniejsze życzenia!) przedstawił
czytelnikom pracę pt. „Za cenę życia”. Opublikowana w formie albumu
pozycja składa się z trzech części. Pierwsza to kalendarium‚ próba odtworzenia wydarzeń w polskim sporcie pod obiema okupacjami i za drutami obozów. Drugą stanowi indeks osobowy sportowców‚ działaczy‚
arbitrów i dziennikarzy sportowych – ofiar II wojny światowej. Trzecia to ikonografia.

Szczególnie interesująco opowiada o rozgrywkach futbolowych w Generalnym Gubernatorstwie. Kto by się spodziewał‚ ze początkowo
bezkonkurencyjna była w nich drużyna o nazwie Błysk‚ złożona
z przedwojennych licealistów i studentów (między innymi rezerwowy
bramkarz Andrzej Łapicki – aktor i reżyser‚ obrońca Wojciech Mencel – poeta z kręgu „Sztuki i Narodu”‚ napastnik Maciej Weber – wybitny lekarz‚ wieloletni opiekun olimpijczyków). Dominacja Błysku
skończyła się na skutek strat kolejnych zawodników. Ta młodzież szybko zaangażowała się w konspirację – co ciekawe bardzo zróżnicowaną
politycznie.

O ile hitlerowcy do roku 1944 praktycznie nie zezwalali na organizację jakichkolwiek zawodów sportowych dla Polaków‚ o tyle Sowieci od 17 września
1939 do 22 czerwca 1941 roku umożliwiali polskim sportowcom treningi.
Tyle‚ że w we własnych klubach powstałych na bazie Pogoni czy Czarnych Lwów‚ Śmigłego Wilno i pomniejszych. Dobrze‚ że autor nie zapomniał o ofiarach
polskiego sportu poległych w mundurach feldgrau. Taki los spotkał wielu zawodników klubów pomorskich‚ górnośląskich i wielkopolskich.

Niezwykle wartościowa książka. Zwłaszcza w czasach‚ gdy na sport spogląda się, niestety, niemal wyłącznie z perspektywy pieniędzy
i skandali.