Rodzina Sairy przyjechała do Wielkiej Brytanii z małej
wioski w Pakistanie na początku lat 70. Dziewczynka
urodziła się w 1971 roku. Mieszkała na Zachodzie, ale
musiała żyć według sztywnych zasad swojej kultury.
Nie mogła w szkole rozmawiać z chłopcami, pilnowali
tego jej bracia, nie miała prawa używać dezodorantu,
bo tego zabroniła jej matka, musiała spać z dorastającym
bratem w jednym łóżku, bo byli biedni. Nie
mogła nawet bawić się z dziećmi sąsiadów. Saira miała
coraz większą nadwagę i coraz więcej kompleksów.
Kolor skóry sprawiał, że czuła się brudna, wytykano ją palcami, bo śmierdziała.
Jako siedemnastolatka została wydana za mąż za starszego mężczyznę,
który okazał się podły i brutalny. Kiedy odeszła od męża i sama zarabiała
na swoje utrzymanie, rodzina obrzuciła ją wyzwiskami. „Zhańbiłam
ich, bo dopuściłam się niewybaczalnych grzechów” – wspomina. Jej brat
Ali, diler i narkoman, bywalec nocnych klubów i przestępca, nigdy nie usłyszał
od rodziców złego słowa. Saira naiwnie myślała, że spłacając rodzinne
długi, zasłuży na szacunek bliskich. Została luksusową prostytutką. Kolor
skóry, obfity biust i pełne ciało uczyniły ją atrakcyjną dla mężczyzn i stały
się jej źródłem utrzymania. Ale takie życie okazało się pułapką. Saira opowiada
o chwili, gdy znalazła w sobie wystarczająco dużo siły i odwagi, by
stać się kobietą niezależną i rozpocząć życie na własny rachunek. W podjęciu
decyzji pomogła jej córka. Saira obiecuje, że nie pozwoli, by Jasmina
kiedykolwiek pomyślała o sobie jako „grubej, brudnej i brzydkiej” – jak
nazywała Sairę matka. Seria Hachette, w której ukazała się „Zhańbiona”,
pisana jest przez życie. To czyni ją jeszcze bardziej poruszającą.