Współczesna szkoła jest miejscem, gdzie „pustemu
dziecku” nalewany jest olej do głowy, choć dziecko
jest „pełne” – energii, zabawy, kreatywności.
Gdyby szkoła pobudzała naturalną ciekawość, zainteresowania
i kreatywność dzieci, mówiła im, jak
ważne są, jakie są lub mogą się stać, a mniej to,
co robią i czego się nauczą – świat byłby lepszy.
Jeśli szkoła nie uczy samodzielności, nie rozwija
zainteresowań, nie rozbudza pasji, jeśli utwierdza
dziecko w strachu przed porażką i dopinguje
wyścig szczurów, to jaki dorosły wyrośnie z tego dziecka? Jeśli media
– prasa, telewizja, kino – pokazują morderstwa, uczą złych nawyków
i oswajają dzieci z zabijaniem, jaka przyszłość nas czeka? Myślą przewodnią
tej książki jest wspieranie zrównoważonego rozwoju dziecka.
Do czego i kogo edukujemy – zastanawia się autorka pisząc o wychowaniu
i edukacji.