Felieton Obsesje bibliofila Jak wiadomo, bibliofil najbardziej boi się pożaru, trochę mniej zalania, ma też obsesję na punkcie kurzu i kuchennych wyziewów. Niemały problem to także tworzone dla własnych bibliofilskich potrzeb archiwum informacji o zbiorach: fiszki, zapiski, katalogi... Dla wielu orzechem nie do zgryzienia jest powierzchnia mieszkania. Książki zajmują kolejne regały, potem kolejne fragmenty podłogi, pojawiają się w kuchni, w łazience, zaczynają wypierać inne sprzęty, a i tak wciąż brakuje dla nich miejsca. "Często trudniej jest pozbyć się jakiejś książki niż zdobyć nową. Tomy przylepiają się do półek w tym pakcie konieczności i zapomnienia, jakby były świadkami pewnej chwili w naszym życiu, do której nie powrócimy. Ale podczas, gdy tam nadal są, uważamy je za część nas samych" - pisze Carlos Maria Dominguez w powieści "Dom z papieru" (Świat Książki, 2005). Bohaterowie książki Domingueza opętani są manią nie tyle czytania, co gromadzenia. "Założyć bibliotekę to jak stworzyć życie. Nigdy nie jest to suma poszczególnych książek" - stwierdza jeden z bohaterów. O tym jak książki potrafią zmieniać życie, traktuje inna wydana ostatnio powieść - "Cień wiatru" Carlosa Ruiza Zafóna (Muza, 2005). Bohater tej historii, dziesięcioletni Daniel, odnajduje na Cmentarzu Zapomnianych Książek wolumin, który zawładnie nim bez reszty. "Przyjemność czytania, przekraczania tych drzwi, jakie otwierają ci się w duszy, całkowitego poddania wyobraźni, pięknu i tajemnicy fikcji i języka", oto co odkrywają bohaterowie powieści Zafóna. Czytanie książek na pewno jest wielką przygodą, ale czy także ich kolekcjonowanie? Najpiękniejsza książka o obłędzie bibliofila to "Auto da fé" Eliasa Canettiego (Czytelnik, 1999), za którą pisarz zasłużenie dostał literacką nagrodę Nobla.. Opętany strachem przed kradzieżą książek i …