Felieton Zabić wydawcę! Na wydawcę ciągle czyha kostucha z przygotowaną do ataku kosą. Jak przystało na kobietę, kostucha ma wiele twarzy. Bywa, że jest nieudaną inwestycją, która na początku wydaje się górą złota. Czasem jest błędem w zarządzaniu, dużą, silną i bezduszną konkurencją, najczęściej zaś bankrutującą lub niepłacącą hurtownią. Tak to już jest, że wydana przez wydawcę książka idzie do hurtownika, który daje ją księgarzowi, i dopiero ten sprzedaje dzieło czytelnikowi. Pewnie wszyscy się oburzą, że używam tak kolokwialnego języka. Bo przecież książka nigdzie nie "idzie" i nikt jej nie "daje", tylko jest sprzedawana. Jasne, sprzedawana, ale chyba jakoś trochę dziwnie. "Depozyt" to słowo-klucz do magii rządzącej handlem książką. A moim zdaniem, gdy ktoś bierze towar, za który zapłaci dopiero, kiedy sam go sprzeda i dostanie pieniądze, to nie mówimy o sprzedaży. Biedni wydawcy dwoją się i troją, by kupić jak najlepsze licencje, wydać profesjonalnie każdą książkę, a później w znacznej części ją rozdać. Czyż to nie absurd? Najpierw zainwestuj, zapłać drukarni, licencjodawcy, tłumaczowi, pracownikom, a za jakiś czas, jak z hurtownią będzie wszystko dobrze, zainwestowane pieniądze wrócą. Chyba, że ktoś będzie pierwszy, ważniejszy i cała (twoja, oczywiście) kasa zainwestowana zostanie w inny (kolejny) biznes. Nie liczą się umowy, terminy, tylko dola lub niedola hurtownika. Pewnie teraz wielu przedstawicieli segmentu hurtowego podniesie krzyk, że wydawcy nie są tacy biedni, większość dystrybutorów przecież respektuje zawarte umowy. To przecież wydawcy zarabiają na każdej książce krocie, im ntomiast zostają tylko skrawki. Czy zawsze? Nie mamy już w kraju galopującej …