„Toast” Józefa Hena, „Pozostał gniew” Dominika Rutkowskiego, „Droga na Dziki Zachód” Wiesława Dymnego, te trzy tytuły skojarzyły mi się po lekturze powieści Aleksandry Borowiec, literackiej debiutantki. Akcję swego kryminału osadziła w drugiej połowie roku 1945 w Olsztynku oraz jego przyległościach – między innymi w Mierkach. Obok siebie mieszkają resztki Niemców, szykujących się do przesiedleń za Odrę, zdezorientowani ideologicznie autochtoni, rabujący co popadnie czerwonoarmiści, ludność napływowa zza Buga i Polski centralnej… Podwaliny polskości usiłują krzewić w regionie nierzadko przypadkowi reprezentanci władzy ludowej. Wszyscy żyją w panicznym strachu przed atakującym nocą nieuchwytnym mordercą, masakrującym kolejne ofiary. Trudno doszukać się motywów zbrodni, toteż każdy mieszkaniec nie może być pewien jutra. Śledztwo prowadzone przez tercet początkujących milicjantów z lokalnego posterunku oraz miejscowy Urząd Bezpieczeństwa zdaje się prowadzić w ślepą uliczkę…