Pisanie książek jest pasjonujące‚ jak zapewnia i potwierdza
Norman Davies‚ ale równie pasjonujące
okazuje się pisanie książek o ich pisaniu i tworzeniu.
Bo powstanie książki nie polega tylko na jej fizycznym zapisaniu‚ ale na dziesiątkach innych czynności‚ które są niezbędne‚ aby odnieść tak spektakularny‚ a przy tym całkiem zasłużony sukces‚
jaki stał się udziałem zeszłorocznego bestsellera
– „Powstania’44”.

Okazuje się‚ że Norman Davies potrafi nie tylko świetnie pisać o przeszłości‚ ale też jest wybitnym reportażystą‚ a nawet autorem literatury faktu z sobą w roli głównej. Wydaje się być pod tym względem niedoceniony‚ tak jak niedoceniony został w Wielkiej Brytanii jako autor książek historycznych‚ o czym potrafi z odpowiednią nutką żalu zajmująco opowiedzieć. Był nominowany do trzech prestiżowych
nagród – i żadnej z nich nie otrzymał. „Nie ma sensu udawać‚ że obecność na tych trzech rozdaniach nie postawiła we mnie nutki żalu. To było tak‚ jakby raz za razem wdrapać się na olimpijskie podium‚ ale nigdy nie dostać złotego medalu” – napisał szczerze autor.

Przede wszystkim jednak najnowsza książka najpopularniejszego „polskiego” historyka‚ bo tak od lat Norman Davies jest przez szeroką publiczność traktowany‚ jest przede wszystkim wielką pochwałą pracy zespołowej‚ podziękowaniem dla licznych współpracowników – tłumaczki
Elżbiety Tabakowskiej‚ autora wyboru ilustracji Rogera Moorhousa‚
redaktorki Elżbiety Szulczyńskiej‚ autora projektu graficznego okładki Witolda Siemaszkiewicza‚ drukarzy Karola i Iwony Marców oraz szefa promocji Artura Mrozowskiego. Wszyscy oni dołożyli do tekstu Normana
Daviesa swoje uwagi i w ten sposób powstała wyjątkowa dla dziejów edytorstwa książka‚ które może pełnić wręcz funkcję podręcznika dla przyszłych wydawców.

A postać autora urasta na naszych oczach do miary przewodnika duchowego społeczeństwa polskiego.