O Marcu Dutroux, „belgijskim potworze”, głośno było w całym świecie. Wsławił się swoim okrucieństwem
wobec dzieci‚ które porywał‚ więził, zmuszając
do rzeczy‚ których nie da się opisać słowami‚ a następnie mordował.

Sabine‚ dwunastoletnia dziewczynka‚ jak zwykle wyruszyła do szkoły na rowerku. I zniknęła. Przez kolejne długie tygodnie jej świat składał się z wilgotnej piwnicy bez okien. Reszta była strachem‚ kłamstwami i koszmarem‚ jaki przeszła w rękach pedofila.
Sabine to jedna z niewielu ofiar‚ które przeżyły. Po latach postanowiła opisać to, co ją spotkało – nie dla pieniędzy, tylko dla spokoju wewnętrznego. Męczyły ją ciągłe pytania o detale i niesprawiedliwość sądów, gdzie pedofilów wypuszcza się za „dobre sprawowanie”. Historia ta napisana jest z punktu widzenia dziecka‚ które nie rozumie‚ co się dzieje i czy zrobiło
coś złego, że tak jest karane. Nie ma tu szczegółów zbrodni‚ bo to nie fragment kiepskiego artykułu z kiepskiej gazety. Jest za to to obraz dziecka obdartego z ufności i niewinności‚ z jaką wchodzi w świat. Wystarczy jedna
chwila, by pozbawić je szansy na szczęśliwe dzieciństwo.