Wciągająca – jak wszystkie książki tego autora – opowieść o wybitnym amancie filmowym i teatralnym. Urodzony w roku 1903 w Saratowie, ukończył studia na Oddziale Dramatycznym przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. W 1929 roku debiutował w Teatrach Miejskich w Wilnie. Następnie występował na scenach poznańskich i warszawskich. Kino upomniało się o niego w roku 1933, gdy zadebiutował w filmie „Szpieg w masce”. Przed wojną zagrał jeszcze m.in. w „Granicy”, „Ludziach Wisły”, „Kościuszce pod Racławicami”, „Ostatniej brygadzie”, „Białym Murzynie”, „Trzech sercach” i „Nad Niemnem”, do którego premiery nie doszło, gdyż wybuchła II wojna światowa, a wszystkie kopie ekranizacji powieści Elizy Orzeszkowej zaginęły.

We wrześniu 1939 roku Jerzy Pichelski uczestniczył w obronie Warszawy. Potem pracował jako kelner w „Kawiarni Aktorów” i występował w teatrach koncesjonowanych przez niemieckiego okupanta, jednocześnie działając w konspiracji (ZWZ/AK); Bohdan Korzeniewski nazwał go „do szaleństwa odważnym żołnierzem podziemia”. W PRL-u kontynuował pracę sceniczną i ekranową; zagrał m.in. w „Lotnej”, „Krzyżakach”, „Podhalu w ogniu” oraz „Zezowatym szczęściu”. Umarł w roku 1963. Śmiercią aktorską można by rzecz, bo w trakcie próby w jednym ze stołecznych teatrów.