Kolejna pozycja z serii „Psychologia i formacja”, tym
razem o pedofilii z punktu widzenia psychologii. Dowiadujemy
się zatem o badaniach, które przeprowadzano
na ten temat, m.in. o osobowości pedofila,
jak i o tym, że według danych Censis we Włoszech
większość nadużyć seksualnych (84-90 proc.) dokonuje
się w rodzinie, a 27 proc. jest popełnianych
przez bliskiego członka rodziny. Badania zwracają
uwagę m.in. na fakt, że pedofil w swoim czasie
często sam był ofiarą nadużyć seksualnych, będąc
w większości przypadków wykorzystany przez mężczyznę. Ponadto,
nawet jeśli jest żonaty i nie czuje się kochany przez swoją żonę, z tego
powodu poszukuje dzieci w tym samym wieku, w którym doświadczył
przemocy. Autorzy książki podają m.in. dane mówiące, że „w diecezji
bostońskiej, jednej z bardziej naznaczonych oskarżeniami o pedofilię,
liczba oskarżonych kapłanów, a więc jeszcze przed stwierdzeniem ich
rzeczywistej winy, oscylowała wokół 2 proc. wszystkich księży katolickich
w diecezji. Dlaczego więc, pytają, wiadomości z ostatnich miesięcy
mówiły prawie wyłącznie o przypadkach, które wystąpiły w Kościele
katolickim, choć stanowiły one zaledwie nieco ponad 3 proc. ujawnionych
przypadków? W książce sporo miejsca zajmuje problem szerzenia
się kultury pedofilskiej i przeciwstawiania się jej, jak i zwrócenie uwagi na
potrzebę formacji zintegrowanej osób, które pragną zostać kapłanami. Ze
względu na ważność problemu , szczególnie w Irlandii i w Niemczech
, papież Benedykt XVI zareagował na te wydarzenia listem pasterskim,
który jest zamieszczony w suplemencie do niniejszej pozycji.