Zdawało się, że po przygodach wyrafinowanego Garfielda i egzotycznie
orientalnego Michaela, o życiu kotów wiemy już praktycznie wszystko.
A jednak kot Simona odkrywa przestrzeń nową – za płotem wiejskiej
posiadłości, gdzie na rozpieszczonego kanapowca czyha mnóstwo
„niebezpieczeństw” – łąki, las czy zwykłe życie toczone na luzie, ale
jedynie „na doczepkę” do gospodarstwa. A wszystko przez to, że Simon
postanowił swego ulubieńca „uprać” w wannie i dlatego jego kot
postanowił go porzucić i wyruszyć w świat.

Z początku pomocne futrzakowi okazują się znajome jeże, ale już
chwilę potem przychodzi radzić sobie samemu i odtąd z pełnym brzuchem
bywa różnie… I właśnie wówczas robi się znów świeżo i niezwykle
zabawnie. Świat obcy, choć nie nieprzyjazny kotu przyzwyczajonemu
do domowych wygód, nastręcza tylu wyzwań i zmusza do pomysłowości,
która musi budzić wesołość u obserwatora z zewnątrz.

Proste, emocjonalnie wyraziste i czytelne rysunki, jakimi operuje
Tofield, w „Za płotem” stają się momentami bardziej skomplikowane.
Pojawiają się tu bogatsze, kontekstowe tła oraz szersza paleta postaci,
z którymi kotu Simona przychodzi zapoznać się w okolicy. I mimo
wszystko, mimo, że to wciąż ten sam kot, to w nowej roli wagabundy,
ponownie zaskakuje i bawi wyśmienicie.