Łukasz po urodzeniu dostał dziesięć punktów w skali Apgar. Szczęście
rodziców nie trwało jednak długo. „W drugim dniu jego życie
zatrzymało się. Stanęło serce i cały układ krążenia nie funkcjonował,
on odchodził. I tylko dlatego, że miało to miejsce w szpitalu szybko
przeprowadzona reanimacja dała mu szansę odzyskania oddechu
i powrotu do życia, tyle że ta krótka chwila zmieniła go” – wspomina
matka. Nie rozwijał się jak inne dzieci, nie siadał, nie raczkował,
nie chodził. Ella i Marek musieli pogodzić się z myślą, że są rodzicami
dziecka niepełnosprawnego. Wtedy zaczęła się ich walka o jego
szczęśliwe dzieciństwo.
„Ja i Marek kochamy go bez granic, dla nas jest całym światem.

Kochać to znaczy robić wszystko, żeby mu pomóc, nie litować się,
ale przytulać, nie współczuć, ale ucałować. (..) wszystko, co robimy,
robimy dla niego” – rodzice Łukasza byli gotowi poświęcić wszystko,
by ich dziecko nie spędziło życia na wózku inwalidzkim. Szukali pomocy
najpierw w Australii, potem w Stanach Zjednoczonych. Czas
i cena nie grały roli. Ich niezłomność w miłości do Łukasza przyniosła
wspaniałe efekty. Dziś chłopiec ma 13 lat. Wciąż jest niepełnosprawny,
ale chodzi, jeździ na rowerze, pływa, gra w piłkę. Dzięki
swoim rodzicom.
Ella Porawska opowiada o długiej drodze do normalności, o trudnym

wychowaniu i rehabilitacji, o wielkiej miłości do dziecka. O tym,
ile trzeba w życiu dać z siebie, by osiągnąć cel. Ta wzruszająca i przejmująca
książka o rodzicielstwie, niepełnosprawności i wytrwałości,
mobilizuje i uczy, jak być silnym i wytrwałym w dążeniu. Powinni ją
przeczytać wszyscy rodzice.