Wznowiona właśnie po polsku jedna z ważniejszych
prac Karen Horney rozwija zagadnienia z jej
wcześniejszej, najgłośniejszej książki, „Neurotycznej
osobowości naszych czasów”. Polemizując
z Freudem, Horney zwracała uwagę na znaczenie
otoczenia, społeczno-kulturowych uwarunkowań
kształtujących osobowość i mających wpływ na
rozwój nerwic.
W „Naszych wewnętrznych konfliktach” Horney

dokonuje podziału na trzy typy zachowań neurotycznych.
Nastawienie „ku ludziom” cechuje chorobliwa potrzeba
akceptacji, miłości, uznania, w wyniku czego neurotyk gotów jest rezygnować
z własnych potrzeb, by tylko zyskać komfort bycia aprobowanym.
Nastawienie „przeciwko ludziom” cechuje wrogość, nieufność,
potrzeba ciągłej rywalizacji bez przebierania w środkach i bez liczenia
się z uczuciami innych. I wreszcie nastawienie „od ludzi”, to wycofanie
się we własny świat iluzji, potrzeba samowystarczalności, niechęć do
współzawodnictwa czy choćby zaangażowania. „Cecha takiej osoby to
potrzeba prywatności. Jest jak gość hotelu, który bardzo rzadko zdejmuje
z drzwi wywieszkę: NIE PRZESZKADZAĆ” – pisze Horney.
Dalej mamy omówione próby radzenia sobie z neurotycznymi

lękami, jak tworzenie wyidealizowanego obrazu samego siebie, a także
zachowania depresyjne związane z brakiem nadziei i agresywne
dążenia sadystyczne, choć o różnym nasileniu, bardzo typowe dla
neurotyka.
Jak wszystkie książki Karen Horney, tak i tę cechuje optymizm.

Choć społeczeństwo dostarcza dostatecznie wiele bodźców dla rozwoju
nerwic to: „każdy z nas do końca życia zachowuje zdolność do
zmiany siebie, a nawet do fundamentalnej przemiany własnej osobowości”.