Valerie sporządziła listę osób Do Odstrzału i niemal
codziennie dodawała do niej jakieś nazwisko.
Christy Bruter zapsuła jej empetrójkę, Jessica Campbell
nazwała ją Siostrą Śmierć, jakiś koleś napluł do
zupy Nickowi… Val ma mnóstwo powodów, by ich
nienawidzić. Bo ją prześladują, wyśmiewają, szydzą
z niej. Ona wręcz życzy im śmierci. Jej życzenie się
spełnia. I to będzie najgorszy dzień w jej życiu. Dla
niej to była tylko próba odreagowania, jej chłopak
Nick potraktował wszystko śmiertelnie poważnie.
Gdy po długiej rekonwalescencji Valerie wraca do szkoły. musi

spojrzeć w oczy kolegom, koleżankom, nauczycielom. Czy naprawdę
chciała tych śmierci? Zdanie Jessiki: „Nikogo nie zastrzeliłaś”, nie pociesza
Val. Odegrała w tej masakrze dużą rolę. Z ziarenka nienawiści posianego
przez Valerie, Nick wyhodował prawdziwą nienawiść i wprowadził
ją w czyn. Pewnego dnia przyszedł do szkoły i zaczął strzelać.
Szukał ludzi z listy Do Odstrzału. Zabił kilku uczniów i nauczyciela,
Christy strzelił w twarz, Ginny Baker w rękę. Ta pierwsza zostałą na
zawsze oszpecona, druga nigdy już nie zagra na skrzypcach. Inni mieli
mniej szczęścia – nie żyją. Val została postrzelona w udo, gdy stanęła
w obronie Jessiki Campbell. Zasłoniła ją własnym ciałem. Nick popełnił
samobójstwo.
Valerie przejdzie długą drogę, by wybaczyć przede wszystkim sobie,

zrozumieć swoją nienawiść. Jej ojciec nie ukrywa swoich emocji
– uważa, że wychował potwora. Matka izoluje Val przed światem, nie
z troski o córkę, raczej by chronić przed nią ludzi. Jedyna przyjaciółka
Stacey nie chce jej znać. Jej chłopak nie żyje.
To opowieść o nienawiści i jej niszczącej sile. Nienawiści, z której

rodzi się tragedia. Ale również opowieść o przebaczeniu, które może
uzdrowić. Historia młodych ludzi, którzy musieli stawić czoła śmierci.
Poruszająca opowieść, także ku przestrodze. O tym jak potrafią ranić
słowa, ile zła mogą wyrządzić. I nie zapominajmy: Valerie i Nick byli
także ofiarami.é