Po lekturze tych – których to już? – aktorskich wspomnień przyszedł
mi do głowy znaczniej bardziej pasujący do nich tytuł: „Nie wszystko
o Ewie”. Bowiem aktorka, która tytułową kreacją w filmowej adaptacji
„Cudzoziemki” Marii Kuncewiczowej, dokonaną przez Ryszarda
Bera wdrapała się na aktorski Mount Everest jawi się nam jako kobieta
niezwykle introwertyczna, co kłóci się z wizerunkiem artystki, częstej
bywalczyni imprez kulturalno-towarzyskich warszawki. W moim
przekonaniu ten niejako zmarnowany temat wynika z braku dociekliwości
narratorki. W książce przypominającej misz-masz bohaterka
opowiada zdawkowo i fragmentarycznie, że przemilczę chronologię,
o swojej drodze życiowej, zaś p. Katarzynie Ostrowskiej najwyraźniej
zabrakło stanowczości, by skłonić interlokutorkę do bardziej subiektywnych
i konkretniejszych zwierzeń. Czy to dotyczących pracy na
licznych planach filmowych, w telewizji i na deskach teatralnych, czy
też vie privee – na przykład z okresu, kiedy u progu „dekady sukcesu
z ludzką twarzą Edwarda Gierka” mieszkała w jednym z mrówkowców
osiedla Za Żelazną Bramą, stając się obiektem adoracji także
niżej podpisanego.

Gdyby Ostrowska umiała pociągnąć swoją rozmówczynię za język,
z pewnością dowiedzielibyśmy się czegoś ciekawszego o „tej Wiśniewskiej”,
od 45 lat (trudno uwierzyć!!!) aktorce, „uczennicy Bardiniego
i Kreczmara, teatralnej wychowance i scenicznej partnerce Aleksandry
Śląskiej, ulubionej aktorce Edwarda Dziewońskiego”.