Rozprawiać o ciężkiej doli kobiet i ograniczeniach,
jakie narzucił na nie ród męski, to z jednej strony
bardzo modne, tyle że łatwo popaść w przesadę
i zostać mimo woli nawiedzoną sufrażystką. Nie
zmienia to jednak faktu, że na przestrzeni wieków
niewiele kobiet mogło osiągnąć to, co mężczyźni.
A i dziś nie są one traktowane na równi z nimi.
Tym bardziej budzą podziw i szacunek te, które
miały odwagę sięgać po najwyższe zaszczyty, od
wieków zastrzeżone dla płci brzydkiej. Chociaż
często musiały się imać różnych, i nie zawsze bezpiecznych sposobów.
Powieść „Papieżyca Joanna” poświęcona jest właśnie jednej z nich.
Joanna to postać, którą wielu uważa za historyczną a nie legendarną.

Jednak teza ta ma tyleż zwolenników, co i przeciwników. Nie bez przyczyny
zresztą, ponieważ jej imię zostało ponoć usunięte z prawie wszystkich
dokumentów. Zachowały się tylko nieliczne, które mają potwierdzać jej
istnienie i dokonania mające miejsce w IX wieku naszej ery. Kim była ta
tajemnicza kobieta? Córką księdza pochodzącego z Anglii i saskiej poganki
siłą nawróconej na wiarę. Już jako dziecko, buntując się przeciwko tyranii
ojca i wbrew surowym zasadom panującym w tamtych czasach, a zakazującym
kobietom dostępu do nauki, miała odwagę sięgnąć po wiedzę.
W męskim przebraniu kontynuowała naukę, wstępując do klasztoru. Ba,
nawet została wyświęcona na księdza! Studiując wiele dziedzin, posiadła
również znaczną wiedzę medyczną i to właśnie pozwoliło jej zostać osobistym
lekarzem dwóch papieży. To zaledwie część niesamowitej historii,
której poznanie w pełni będzie wielką przyjemnością dla czytelników.
Autorka powieści poświęciła siedem lat intensywnej pracy badawczej

nad tamtą epoką i wiele wysiłku nad znalezieniem dokumentów
w różnych archiwach. Jej efekt jest na tyle ciekawy, że rekomendowana
książka została przetłumaczona na piętnaście języków, a na jej podstawie
nakręcono również film.