W tomie piątym przygód (po „Pippi Pończoszanka”, „Pippi wchodzi na pokład” oraz „Pippi na Południowym Pacyfiku”) „chuliganeria panoszy się wieczorami w śródmiejskim parku”. Samotnym paniom wyrywają torebki, a panów szarpią za wąsy! Pippi natychmiast postanawia rozprawić się z rzezimieszkami. Wraz z Tommym i Anniką wyruszają do miasta, oczywiście w towarzystwie konia i Pana Nilssona. Budują w parku Willę Śmiesznotkę i zaczynają od nagromadzenia energii, czyli spałaszowania ciasta z bitą śmietaną i lemoniady. Chuligani nieopatrznie lekceważą trójkę dzieciaków i do głowy im nie przyjdzie, że ruda dziewczynka z czarną pończochą na jednej nodze i żółtą na drugiej jest taka silna, ba, najsilniejsza na świecie. Dlatego dostają łupnia i muszą wziąć nogi za pas.

Nie do wiary, że Pippi Pończoszanka w tym roku skończyła 75 lat! Wciąż jest ruda, najsilniejsza i butna. „Pippi w parku” wydrukowano w broszurce z programem przygotowanym w 1949 roku na Dzień Dziecka w parku Humlegården (dlatego mamy w tej opowieści i park, i Dzień Dziecka), a potem – szczęśliwie odnaleziona – ukazała się w druku dopiero w 2000 roku, z odnowioną szatą graficzną, po raz pierwszy w kolorze. To klasyka w najlepszym wydaniu.

Swoją drogą, dziś, kiedy na ulicach roi się od opryszków, przydałaby się nam taka Pippi.