To jednocześnie antologia i album fotograficzne. Książkę opracowali Barbara
Marek, Zenon Harasym i Tomasz Kaliściak. Oni tę książkę wymyślili, wybrali do niej i wiersze, i zdjęcia. Całość wstępem zatytułowanym „Magia zdjęć” poprzedziła Julia Hartwig, której ojciec był z zawodu fotografem, a brat Edward jednym z najwybitniejszych fotografików polskich XX wieku. „Poeci umieją rozmawiać ze zdjęciami. Potrafią wyrazić uczucia, które budzą
w nas te pochwycone przez obiektyw zapisy przeszłości, świadczące o przebytym czasie i niewystygłej pamięci” – pisze znakomita poetka.

Kogo tutaj nie ma? Jest Stanisław Baliński i Władysław Broniewski, a także Tytus Czyżewski i Konstanty Ildefons Gałczyński. Znajdziemy tu także wiersze: ks. Jana Twardowskiego, Mieczysława Jastruna, Tadeusza Różewicza, Jerzego Ficowskiego, Stanisława Grochowiaka, Zbigniewa Herberta, Jerzego Harasymowicza, a także przedstawicieli Nowej Fali: Stanisława Barańczaka, Ryszarda Krynickiego, Adama Zagajewskiego oraz Rafała Wojaczka. Mamy utwory Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Anny Kamieńskiej, Ewy Lipskiej. Wiersze noblistów: Wisławy Szymborskiej oraz Czesława Miłosza. Sąsiadują w tej książce poeci tak różni, jak Tymoteusz Karpowicz i Ludwik Jerzy Kern, Kazimierz Wierzyński i Wiktor Woroszylski,
Tadeusz Kubiak i Witold Wirpsza. Na osobną uwagę zasługują, moim zdaniem właśnie wiersze Wirpszy, którego utwory z legendarnej już książki „Komentarze do fotografii” z roku 1962 wymagają od czytelnika
szczególnej uwagi i skupienia, podobnie jak „Na wystawie (Fotografia chłopów polskich z 1913 roku)” Ryszarda Kapuścińskiego.

Biorąc pod uwagę fakt, że w antologii pomieszczono także wiersze Krzysztofa Lisowskiego, Janusza Szubera, Marcina Świetlickiego, Jacka Podsiadły,
Andrzeja Sosnowskiego oraz Tadeusza Dąbrowskiego, uprawnioną wydaje
się teza, że antologia wierszy zainspirowanych fotografią okazuje się całkiem reprezentatywną antologią współczesnej liryki polskiej XX wieku.