Krzysztof Podemski jest socjologiem‚
profesorem na UAM. Socjologiczną
problematyką podróży zajmuje się od ponad dwudziestu lat. Ta książka
stanowi obszerne‚ monograficzne opracowanie tematu‚ oryginalne i w Polsce na tym poziomie ogólności
zapewne jedyne‚ sumujące badania
własne i studia przedmiotu.

Trudno to dziś pojąć‚ ale przez niemal całą swoją historię człowiek
prawie nie ruszał się z miejsca‚ w którym urodził się‚ żył i umierał. Nie oddalał się od niego więcej niż na kilkadziesiąt kilometrów. Podróż była najczęściej wynikiem przymusu
(wojny‚ kataklizmy)‚ obejmującego zdecydowaną mniejszość ludności. Wyjątek stanowiły dobrowolne pielgrzymki.
Dopiero kolej żelazna w drugiej
ćwierci XIX w. uczyniła podróżowanie
możliwym dla szerszych grup ludności. Pierwsze przedsięwzięcie z zakresu turystyki zorganizowanej rozumianej współcześnie datowane jest na 1841 rok.

Krzysztof Podemski‚ jak sam ogłasza‚
próbuje uprawiać socjologię podróży.
To znaczy odpowiedzieć swoją książką na pytanie‚ czy podróż jako specjalny‚ odrębny sposób istnienia człowieka w świecie‚ stan‚ status może
być przedmiotem badań i refleksji
nauk socjologicznych. To pytanie wydaje się bezprzedmiotowe‚ o czym zdawałaby się świadczyć kilkunastostronicowa‚
parojęzyczna bibliografia‚
zawarta w książce. A jednak tak nie jest. To prawda‚ że w latach 90. ubiegłego wieku pojawiło się szerokie zainteresowanie badaczy masowym podróżowaniem. Jednak generalnie zwrócone było na „turystykꔂ która jest tylko pewnym rodzajem podróży‚
specyficznym‚ niejako utowarowionym.
Takim‚ w którym zorganizowana
podróż stanowi całościowy‚ masowy „produkt” przemysłu turystycznego.
Inne‚ bardziej podstawowe i pierwotne‚ a przez to ogólne rozumienie
podróży nie wzbudzało nigdy takiego zainteresowania badaczy.

Książka składa się z trzech części:
teoretycznej‚ analizy ilościowej na podstawie wyników badań oraz jakościowej
– analizy wybranych relacji samych podróżników z Polski do Indii‚ od XVI w. do dziś‚ sprawozdających doświadczenie zderzenia międzycywilizacyjnego.