Opowieść o prawdziwej miłości, walce i poświęceniu. Ta historia wzrusza i nie jest skierowana tylko do matek z dziećmi chorujących na autyzm. Każdemu uświadomi, jak wiele znaczy kontakt z dzieckiem i ile potrafi znieść rodzicielska miłość. Strach, zmęczenie i niepewność to uczucia, które towarzyszyły autorce w codziennym życiu z własną córką. Anna Niklewska odkrywa przed czytelnikiem, jak na autystyczne dziecko reaguje opinia publiczna, ile problemów wiązało się ze znalezieniem szkoły, a także odpowiedniej terapii dla jej córki Oli.

W czasie dorastania Oli lekarze poprzez zajęcia terapeutyczne starali się całkowicie zmienić zachowanie dziewczynki, zabraniając jej rozwijania nawyków, aby w pewnym momencie mogła uczestniczyć w życiu społecznym. Nieudolnie, nieodpowiednio dopasowane metody do wieku i możliwości Oli sprawiły, że stresowała się jeszcze bardziej, a jej sposoby rozładowywania napięcia stawały się coraz bardziej niebezpieczne dla niej samej, jak i dla otoczenia.

Przeczytamy o wymagającej cierpliwości do budowania więzi z dzieckiem chorującym na autyzm, przekonamy się, jak matka przejmuje rolę terapeutki dla własnej córki. Anna Niklewska podkreśla, że każde dziecko potrzebuje indywidualnego momentu na wprowadzenie pewnych zmian, nie inaczej było z jej córką, której nie powinno się od razu na siłę zmieniać, a jedynie sprawić, by coraz bardziej racjonalnie radziła sobie z wyładowaniem emocji. To opowieść o cierpieniu matki i dziecka, które jest więźniem własnego umysłu, nie może przekazać swoich potrzeb ani wyjaśnić pewnych rzeczy, przez co otoczenie często wysnuwa złe wnioski. Jest to niezwykle ważna książka z bolesnymi opisami przeżyć, pouczająca i propagująca takie wartości jak: wsparcie, otwartość i miłość.