Jest to niewątpliwie proza z kluczem, chociaż autor sprzeciwia się
takiemu jej odczytywaniu. Gdyby jednak z lekka nie zamaskował
przewijających się przez jej karty postaci, zapewne byłby zmuszony
do odwiedzania monumentalnego gmachu przy dawnej ulicy
Leszno w Warszawie (obecnie Aleja Solidarności). Pochłaniając tę
wysokiej jakości powieściową publicystykę mamy więc dodatkową
atrakcję – obcując z bogatą galerią typów, wymagających rozszyfrowania.
Przedstawione w krzywym zwierciadle konterfekty
redaktorów Liza czy Ciołka, karykaturalna sylwetka tak zwanego
Profesora, tudzież passusy dotyczące Wałęsy i Jaruzelskiego –
notabene ukazanych bez kamuflażu – sprawią czytelnikom wiele
satysfakcji.