Z pozoru sprawa wygląda na banalną. Na głębokiej
amerykańskiej prowincji, w zapomnianym
stanie Kansas, kilka nastolatek stworzyło spektakl
szkolny, którego bohaterką jest starsza kobieta.
Ale ta kobieta nie tylko, że żyje niemal po
drugiej stronie globu, w Polsce, ale uratowała życie
2500 żydowskim dzieciom w czasie wojny
i do tego o jej dokonaniach wie tylko niewielu ludzi.
I jest jeszcze jeden element tej nieprawdopodobnej
historii – opowiada ją lekarz-pediatra
z eleganckiego stanu Vermont, który trafił na nią za sprawą całkowitego
przypadku.

Narracja książki biegnie dwoma torami. Jednym jest życie Ireny
Sendlerowej, jej walka o ocalenie jak największej liczby żydowskich
dzieci z warszawskiego Getta przed zagładą, walka o ich życie i dbałość
o ich dalsze losy, czego symbolem są zapiski o ich prawdziwych
nazwiskach ukryte w tytułowym słoiku. Drugi tor to wątek amerykańskich
nastolatek, które odkryły dla świata Irenę Sendler. Autor jest zafascynowany
obiema opowieściami, a zwłaszcza faktem, że się zaskakująco
krzyżują, a jeszcze wciągnęły go do tej wielkiej historii, w której
sam staje się świadkiem wydarzeń. Jest zaskoczony, że to właśnie
on został „wyznaczony” do ich opisania, ale ze swojego zadania
wywiązuje się bez zarzutu, wpierw skrupulatnie zbierając materiały,
a potem wykorzystując swój cały talent literacki do napisania książki.
Dzięki niemu Ameryka poznała tę dramatyczną i zdumiewającą,
a przy tym wielowątkową historię, która teraz z pewnością zafascynuje
polskich czytelników.