Diagnoza: zaburzone funkcje wzrokowe i motoryczne,
trudności w nauce, agresja, zaburzenia
emocjonalne w postaci lęku społecznego… Leczenie:
choreoterapia, muzykoterapia, plastykoterapia,
edukacja przez ruch. Arteterapia znajduje się
pomiędzy nauką a sztuką, między dyscyplinami medycznymi
a humanistycznymi. Z jej dobrodziejstw
korzystają pedagodzy, psychologowie i specjaliści
zajmujący się diagnozą, terapią i profilaktyką zaburzeń.
Na zajęciach dzieci rysują, składają origami,
malują, poruszają się w rytm muzyki, grają na perkusji, recytują.
Tak jak Ola. Dziewczynka najbardziej lubi rysować. Jej rysunki to

informacje zwrotne. Taka forma aktywności jest dla niej najbezpieczniejsza,
bowiem nie wymaga kontaktu wzrokowego ani ekspresji ruchowej.
Podczas dwunastej sesji Ola przekazała swoją informację za
pomocą instrumentów perkusyjnych, a sesję zakończyła improwizacją
ruchową. Polepszyła się jej umiejętność radzenia sobie z emocjami
w sytuacjach społecznych. Zniknęła nieśmiałość, obniżyło się napięcie
psychofizyczne, zmalał lęk przed kontaktami z ludźmi. Zniknęły bóle
głowy, przestała się moczyć w nocy. Nauczyła się funkcjonować w grupie.
W przypadku Oli, podobnie jak w przypadku wielu innych dzieci,
arteterapia spełniła swoje zadanie – wspomagania rozwoju, otwarcia,
wspierania, korygowania, usprawniania.
Autorka szuka miejsca dla arteterapii wśród dyscyplin naukowych.

Przedstawia metody i techniki arteterapeutyczne, scenariusze zajęć
i omawia ich strukturę.