Kontynuacja wątków zasygnalizowanych we wcześniejszej publikacji autora – filozofa, znawcy społecznych dziejów naszego międzywojnia, współpracownika periodyków historycznych – książce pt. „Warszawa – miasto grzechu: prostytucja w II RP”.

Przedwojenna stolica Polski nie była bowiem jedynie wytworną metropolią. Z eleganckimi kamienicami secesyjnymi i modernistycznymi willami, zadbanymi parkami czy wykwintnymi przybytkami kultury względnie gastronomii kontrastowały enklawy biedoty, z domami pozbawionymi wygód, zatęchłymi strychami i wilgotnymi suterenami, gnieżdżącymi zarówno bezrobotnych, jak i przeróżnych niebieskich ptaków. Paweł Rzewuski koncentruje uwagę właśnie na tym zawstydzającym i zapewne dlatego mało opisanym fragmencie historii syreniego grodu. Drobiazgowo odkurza ówczesne afery kryminalne, kreśli sylwetki sutenerów, złodziei i zabójców – ale także stróżów prawa – ukazuje ekonomiczne rozwarstwienie warszawiaków, akcentuje ich zróżnicowanie etniczne oraz religijne.

Ubóstwo, przestępczość, bezdomność rzucały się wówczas w oczy, choć trzeba przyznać – u schyłku lat trzydziestych margines społeczny pośród mieszkańców wydatnie się zmniejszył w rezultacie rzędów prężnego i przedsiębiorczego prezydenta miasta Stefana Starzyńskiego. Zdumiewające, że książkę o takiej tematyce wydała oficyna z… Krakowa.