Reportaż o „polskich” Niemcach, osobach, których rok 1945 zastał na terenach należących wcześniej do Trzeciej Rzeszy, teraz do Polski. Nie popełnili zbrodni wojennych, nie mieli na sumieniu zła wyrządzonego Polakom. Byli wtedy na ogół małoletnimi dziećmi. Poprzez dosadny język bohaterów, opisujących okrucieństwo rabunków czy zbrodni tudzież przez stosowane nazewnictwo – jak chociażby „transporty śmierci” czy „obozy śmierci” – narracja gra na emocjach czytelników. Nie sposób kwestionować krzywd doznanych przez ludność niemiecką na ziemiach polskich, lecz publikacja ma jednostronny wymiar. Wysłuchanie drugiej strony bez wątpienia znacząco wpłynęłoby na jej obiektywizm. Na dodatek Piotr Pytlakowski generalizuje – cały naród obarcza winą za samozwańcze akcje odwetowe. Tymczasem rzeczywistość była często o wiele bardziej złożona. Jako potomek Polaków o niemieckim rodowodzie coś o tym wiem. Ufam, że prowokacyjna – już choćby z racji tytułu, nawiązującego do zakłamanego serialu niemieckiej telewizji państwowej – książka wziętego reportera zachęci do zgłębiania tematu.