Deklaruje Zbigniew Mentzel na okładce swego najnowszego tomu: „Niektóre z zamieszczonych tu tekstów pochodzą sprzed lat piętnastu i dwudziestu (…). A jednak nie czuję się sprzedawcą towarów przeterminowanych”. A to dlatego, że „Formy myślenia, odczuwania, działania, jakie dawniej krytykowałem, i dzisiaj wykazują jadowitą żywotność”. Nie myli się wiele, choć lektura tych wypowiedzi, recenzji i komentarzy publikowanych w różnych czasopismach budzi mieszane uczucia.

Brak im bowiem – w moim przekonaniu, co zaznaczam – spójności. Trudno może tego właśnie oczekiwać od zbioru tekstów powstałych w rozmaitych latach i z rozmaitych okazji, tym niemniej znalazły się w tomie pozycje ze sobą skłócone – obok świetnych, zwięzłych omówień postaci („As białego wywiadu” albo „Czysta kartka”), poruszających wspominków („Kartka wielkanocna”, „Dobry adres”), zabawnych, łączących głęboką wiedzę z kolekcjonerską pasją tekstów poświęconych antykwarycznym zdobyczom (to, gotów jestem przyznać, najlepsze, fragmenty książki) znalazły się i oceny twórców, które – znów moim zdaniem – nieco są przebrzmiałe. Bo czasy nie te, sami twórcy też zmienili fronty, bliżsi się stali autorowi. Czy wypominałbym żabot na gumce autorowi, który najchętniej chodzi w golfie? No, ale szykowanie wyboru tekstów prasowych przez ich autora zawsze wydawało mi się zajęciem co najmniej ryzykownym.