Autor od lat jest konsekwentnym, wysoce kompetentnym krytykiem i recenzentem literackim. Jego dorobek jest bardzo bogaty, obejmuje szczególnie twórczość i biografie polskich autorów współczesnych. Tym razem poznański wydawca, a konkretnie Jan Grzegorczyk, pamiętny autor popularnych powieści, ale w tym przypadku redaktor prowadzący, zebrał i opublikował teksty „o literaturze, która w arcytrudnych okolicznościach w wielu wypadkach potrafiła się obronić”. Książka dopełnia, choć nie wyczerpuje, tematykę podjętą przez autora w jego wcześniejszych, wydanych również przez oficynę Zysk i S-ka, książkach: „Od glorii do infamii” (2015) i „W pisarskim czyśćcu” (2017). Teksty zawierają sylwetki ponad trzydziestu dwudziestowiecznych pisarzy polskich – wśród nich wielu znanych, jak Witolda Gombrowicza, Sławomira Mrożka i Zofii Kossak, Stanisława Lema i Stefana Kisielewskiego, Aleksandra Wata i Marii Kuncewiczowej, ale też wielu dzisiaj niemal zapomnianych. Nie unika przy tym spraw drażliwych i wstydliwych, z czego jest od dawna znany.

Właśnie przypomnienie twórców z lat minionych, których sława minęła, dodaje szczególnego smaku tej książce. Kto dzisiaj pamięta Bogdana Madeja albo Gustawa Morcinka, którego „Łysek z pokładu Idy” przez lata był lekturą szkolną. Szczególny klimat tworzą też osobiste wspomnienia autora o bohaterach jego opowieści, z którymi znał się przez lata, a czasem się przyjaźnił. Kapitalne jest chociażby przypomnienie wydarzenia z 1998 roku, gdy Czesław Miłosz „sprzątnął sprzed nosa” Nagrodę Nike Zygmuntowi Kubiakowi, autorowi bestsellerowych wówczas opowieści o kulturze antycznej. Wtedy, jak przypomniał autor, „Zygmunt Kubiak nie wytrzymał emocji, chwycił żonę za rękę, wyszedł z Teatru Stanisławowskiego, trzasnął drzwiami”. Czekamy teraz na kolejne sylwetki pisarzy, bo z pewnością ich lista nie została jeszcze wyczerpana.