Ksiądz Jan Pomin (rocznik 1954) z Archidiecezji Gnieźnieńskiej należy
do niemałego grona duszpasterzy
zajmujących się twórczością literacką.
Zadebiutował w 1990 roku poematem „Solidarność”, a w ciągu kolejnych lat wydał dziewięć zbiorów
wierszy i dramatów scenicznych,
między innymi, „Z innej ziemi”,
„Wyspa czasu”, „Studium podmiotu”,
„Drzwi”, „Nowy Jupiter i inne
dramaty”. Zajmuje się także eseistyką.
Jako historyk literatury bada
mity oraz motywy sacrum w piśmiennictwie.

Tomik „Labirynt wyobraźni” zawiera
wiersze napisane w latach 2000-2002. Jana Pomina interesuje
związek człowieka z niezbadanymi
wyrokami Boga. Jego utwory ujawniają lęk śmiertelnika uwikłanego
w problemy i pokusy codziennego
bytowania, zmagającego się z samym
sobą, poszukującego własnej drogi do Stwórcy. Poeta cierpi, jest rozdarty wewnętrznie, prosi Pana o wsparcie i obronę przed zwątpieniem
(wiersz „Moje ego”). W utworach
tych wiele jest lęku i smutku, bólu i bezsilności, krzyku i mroku. A także skargi i poczucia rozpaczy, chwil zwątpienia w dotarcie do jakże
oddalonego „Światła Prawdy”. Ale jest także miejsce na nadzieję, pokorę oraz ostateczne pogodzenie z losem i wolą Najwyższego (zamykający tomik
utwór „Do wyobraźni”). Niektóre
z wierszy zawierają refleksje wynikające
z obcowania z symbolami kultury śródziemnomorskiej („Akropol”,
„Wybór Niobe”) lub czerpią inspirację
z kontemplacji losów postaci
biblijnych („Mojżesz”).