Leonia – córka świętych rodziców Zelii i Ludwika Martin, siostra Małej Tereski z Lisieux, wielkiej mistyczki. Kim była, jak odkrywała swoją drogę życia? Nie bez przyczyny mówi się o niej, że jest patronką trudnych dzieci, bowiem tylko z nią były nieustanne problemy wychowawcze. Matka ze względu na trudności, jakich doświadczała Leonia w wieku dziecięcym i młodzieńczym, mówiła o niej zwykle „biedna Leonia”, a najstarsza siostra Maria, karmelitanka, wspomni: „Była dzieckiem kompletnie pozbawionym dyscypliny. Nikt nie mógł sobie z nią poradzić, była posłuszna jedynie, kiedy się bała. Nie potrafiła wytrwać w żadnej sprawie”. Ponadto Leonia ciągle chorowała na krztusiec, odrę, alergię. Była niespokojnym, zbuntowanym dzieckiem, którego nawet nie chciano dłużej niż trzy miesiące edukować w klasztornej szkole pod okiem cioci wizytki, rodzonej siostry Zelii.

Rodzice i rodzeństwo otaczają jednak Leonię wzmożoną miłością, nie opuszczają jej w najtrudniejszych chwilach, dbają o kontynuację edukacji, a kiedy widzą jej porażki, nie ustają w modlitwie i pomocnych radach. Leonia po raz trzeci wstępuje do wizytek i tam już zostanie do końca życia. Czytelnik pozna poruszającą historię życia Leonii, której udało się przeżyć kilkadziesiąt lat zakonnego życia jako s. Franciszka Teresa.

Biskup Bayeux i Lisieux, Jean-Claude Boulanger, napisze o Leonii: „Jeśli Teresa była różą, Leonia była małym fiołkiem ukrytym pod liśćmi różanego krzewu”.