„Odwaga jest warunkiem wszystkich innych wartości”, czytamy w książce Jana Krzysztofa Piaseckiego „Ludziary”. Odważna jest bohaterka książki, Betina, uczestniczka Powstania Warszawskiego, lekarka, odważny jest też Albert, jej syn, konfrontujący swoje życie i wartości z życiem matki. Droga do odwagi wiedzie przez zmaganie się z wrażliwością. W owym zmaganiu się chodzi o szczerą rozmowę, która wyraża ciekawość i okazuje hojność. Innymi słowy, mamy mieć otwarte serca i umysły w myśl zasady „słuchaj z taką samą uwagą, z jaką chciałbyś być wysłuchany”. Albertowi się to udaje. Poznajemy losy jego matki, opowiedziane z wielką czułością i wrażliwością; jednocześnie wsłuchujemy się w głos dziecka, małego chłopca, potem dorosłego mężczyzny, którego rozpalają uczucia i tęsknoty. W książce występują też inni bohaterowie, którym autor oddaje głos. To zwierzęta i przyroda. Dzięki nim (koniom, psom, kotom i kurom) świat Betiny i Alberta staje się dla nich bardziej łaskawy. „Gdy spojrzysz w radosne, zakochane, najwierniejsze oczy twojego psa, musisz uwierzyć w miłość”.

„Ludziary” są opowieścią o miłości ponad wszystko (wojnę, rozstania, cierpienie) i afirmacji życia ze światłem nadziei. „Na martwym drzewie usiadł ptak, zajaśniał na suchej gałęzi i stało się piękno”.