„William Warwick chciał zostać detektywem, odkąd jako ośmiolatek rozwiązał sprawę brakujących w szkolnym sklepiku batoników Mars”. Już jako dorosły mężczyzna dopiął swego, mimo sprzeciwu ojca, baroneta i prawnika, ponieważ wolał złoczyńców łapać, a nie bronić. I tak, w roku 1982, zasilił szeregi policji londyńskiej jako konstabl o numerze służbowym 565LD, by „zagłębiać się w analizy sądowo-medyczne i miejsc zbrodni”. Nie spodziewał się, że z funkcji „krawężnika” tak szybko przyjdzie mu spróbować swoich sił w roli detektywa. Na początek ma za zadanie zwrócić fiolkę z pyłem księżycowym prawowitemu właścicielowi, znaleźć fałszerza autografów, a następnie stawić czoło sprawie nieco trudniejszej – odnaleźć skradzione płótno Rembrandta. Można powiedzieć, że Warwick awansował również na innej płaszczyźnie, bowiem z fikcyjnej postaci stworzonej przez Archerowskiego Harry’ego Cliftona w „Kronikach Cliftonów” na pełnoprawnego bohatera ośmioczęściowego cyklu.

Wszechstronny baron Archer, polityk i pisarz, autor ponad trzydziestu książek (powieści, opowiadań, dramatów, non-fiction i książeczek dla dzieci), mistrz narracji, to jak zawsze gwarancja dobrego stylu i wysmakowanej rozrywki. Ten elegancki kryminał, a właściwie opowieść o detektywie, czyta się z prawdziwą rozkoszą. To majstersztyk utkany z intryg i tajemnic, dystyngowany, bez rozlewu krwi, bez rzucania mięsem, bez scen w stylu „zabili go i uciekł”. Autor obiecał, że jeśli dożyje osiemdziesięciu sześciu lat (15 kwietnia obchodził osiemdziesiąte pierwsze urodziny), awansuje Warwicka do rangi komisarza.