Najnowsza biografia Pabla Picassa wnosi bardzo wiele do nowego spojrzenia na jednego z największych artystów XX wieku. Jak to możliwie, skoro w Polsce mamy ponad dwadzieścia książek o jego życiu?

Książka „Picasso” przesuwa perspektywę śledzenia dziejów hiszpańskiego malarza, grafika i rzeźbiarza w mniej znane, a właściwie całkowicie nieznane fakty z jego życia.

Publikacja została podzielona na pięć części: Paryski labirynt 1900–1906, Na czele awangardy! 1906–1923, Artysta kontra wszechmocna policja, człowiek w rozsypce 1919–1939, Pięć lat nad krawędzią przepaści 1939–1944 oraz Przyspieszona przemiana artysty w buntownika 1944–1973. Pominięto okres młodości, gdy Picasso przebywał w Hiszpanii. Najbardziej interesująco zostały opisane związki malarza z Francją, a działalność anarchistyczna młodego Pabla została zrelacjonowana po raz pierwszy tak szczegółowo na podstawie źródeł archiwalnych, a nie hipotez i wspomnień świadków.

Pierwszy wątek ciekawie opisuje odmowę nadania obywatelstwa, przynależność do Francuskiej Partii Komunistycznej i tymczasową konfiskatę jego dzieł. Drugi to historia odtworzona na podstawie raportów policyjnych francuskiej policji stworzonych na przestrzeni lat 1899–1901.

Te dwa ważne wydarzenia w życiu Picassa rzucają ciekawy półcień na curriculum vitae – nad całym życiem Picassa unosił się topos Wygnańca – obcego pośród swoich. Profesor Uniwersytetu Bocconi w Mediolanie pisze o swoim bohaterze w sposób nie tyle suchy, co precyzyjny, bez egzaltowanych określeń i sensacyjnego tonu, tak wiele razy słyszanego w biografiach bohaterów o równie burzliwym życiu co Picasso. Stąd też ostatni rozdział traktujący o jesieni życia lat 1944–1973 nie skupia się na liczeniu kochanek, lecz na recepcji i zyskiwaniu popularności jego dzieł jeszcze za życia, eksperymentach twórczych i udziale w życiu publicznym.

Co ciekawe, w książce nie znajdziemy ani jednego obrazu Mistrza. Na stronie szóstej widnieje kod QR, który po zeskanowaniu przenosi nas do strony internetowej pisarki, gdzie znajdziemy wiele interesujących materiałów audiowizualnych, w tym także dzieła Picassa.

To dowodzi, że papierowa książka może świetnie nadążać za trendami XXI wieku. Brawa także dla wydawnictwa Znak Koncept za arycyoszczędną i arcyoryginalną oprawę wizualną. Okładka z faksymile podpisu robi wrażenie. Przy wytłoczonym podpisie „Picasso” każde tło jest zbędne.