Dramat, jaki rozegrał się pięć lat temu podczas gdańskiego finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, gdy przemawiający na scenie prezydent miasta został poraniony nożem przez zbrodniarza i zmarł następnego dnia, jest znany w całym kraju. Sąd w styczniu tego roku skazał zabójcę na karę dożywotniego więzienia, ale wstrząs po tym wydarzeniu trwa dalej. Stąd tytułowy „pusty gabinet”, który symbolicznie ukazuje ogromną stratę.

Antoni Pawlak, poeta, prozaik i dziennikarz, z właściwą sobie wrażliwością ukazał wybitną i wyjątkową postać prezydenta Gdańska, człowieka urodzonego, aby przewodzić „małej ojczyźnie”, jaką jest to piękne nadmorskie miasto z jego pełną powikłań historią, z którego wyszła „Solidarność”, jedna najważniejszych idei naszych czasów, która przyczyniła się do radykalnych politycznych zmian w tej części Europy. Swoją wizję przywództwa Paweł Adamowicz przedstawił w dwóch książkach: „Gdańsk jako wyzwanie” oraz „Gdańsk jako wspólnota”.

Antoni Pawlak w latach 1989–1993 pracował w „Gazecie Wyborczej”, był kierownikiem Działu Kultury. Jest autorem trzydziestu książek, tomików wierszy, prozy dokumentalnej oraz tekstów publicystycznych. Laureat Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1983) oraz Pomorskiej Nagrody Literackiej „Wiatr od morza” (2021). Przez dekadę współpracował z prezydentem Gdańska Pawłem Adamowiczem jako jego rzecznik prasowy. Z książki, która jest tekstem szczególnym, bardzo osobistym, wyłania się niezwykła postać przywódcy, obserwujemy jego relacje nie tylko ze współpracownikami, ale też z mieszkańcami miasta. W ciągu dziesięciu wspólnych lat Paweł Adamowicz i Antoni Pawlak polubili się, pracowali dla Gdańska, rozmawiali o Gdańsku, ale chcieli i potrafili dyskutować także na wiele innych tematów, o których autor pisze z życzliwą otwartością.

Jak zastrzega się autor, „to nie jest biografia prezydenta Gdańska. To nie jest spis jego dokonań, zaniechań i błędów. To nie jest próba stworzenia zobiektywizowanego portretu Pawła Adamowicza. To nie jest hagiografia. To nie jest panegiryk na cześć”. Cała prawda!

W treść wplecione są liczne fragmenty z bloga Pawła Adamowicza, które razem z kilkudziesięcioma fotografiami Piotra Połoczańskiego uwiarygadniają i ubogacają narrację autora.

W książce są też odniesienia do spraw literackich – do relacji z Günterem Grassem, honorowym obywatelem Gdańska, oraz do utworzenia nagrody Europejski Poeta Wolności. Dodać do tego trzeba jeszcze Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska za Twórczość Translatorską im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego, którą Paweł Adamowicz osobiście zainaugurował w 2015 roku na scenie Teatru Szekspirowskiego.