Wątpienia Nie mogłem długo wysiedzieć przy suto zastawionym stolewolałem grać w ruletkę, odbezpieczać spustzawsze pociągało mnie szczęścieci bliscy w nim nie byli tak dalecywyparłem się ziemi, która mnie wykarmiłaz tych co mnie nie pamiętają, powstałoby państwojakie twarze mają moje siostry?mój ojciec olbrzymiślimak toczący swój los jak pianę z ustmoja matka skarlałamniszka skomląca o drobiny czułościwłóczyłem się po miastach bez groszaprzy duszy czy raczej w kieszeninieustannie myśląc dlaczego nasza miłośćmnie tak zasmucaczy można iść asfaltowymi ulicami i czasswój liczyć bez jednej godziny zwątpienia?wiatr szkli moje oczy a sól wnikado krwimam trzydzieści sześć lat i wolę ciszęi surowe ściany mojego pokojunic …