Na temat tego, co to jest utwór współautorski i kiedy mamy do czynienia ze współautorami, nie ustaje dyskusja, choć wydaje się, że w doktrynie i orzecznictwie zarysowane zostały dominujące poglądy w tym zakresie. Podstawowe uregulowania dotyczące współtwórczości zawiera art. 9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Utwory nierozłączne i rozłączne Z utworem współautorskim mamy do czynienia wówczas, gdy w procesie jego powstawania biorą udział dwie lub więcej osób. Wyodrębnia się dwie kategorie: utwory współautorskie nierozłączne oraz utwory współautorskie rozłączne. Te pierwsze charakteryzują się tym, że wkładów twórczych poszczególnych współtwórców nie można wyodrębnić, a tym samym niemożliwa jest ich samodzielna eksploatacja. Przeciwnie rzecz się ma z utworami współautorskimi rozłącznymi – twórcze wkłady poszczególnych osób dają się wyodrębnić i mają samodzielne znaczenie. Utwory współautorskie nierozłączne należą do tej samej dziedziny twórczości – są to np. dzieła literackie czy plastyczne, zaś w przypadku utworów współautorskich rozłącznych poszczególne wkłady twórcze należą zazwyczaj do różnych dziedzin twórczości – jako przykłady można tu wskazać chociażby film czy przedstawienie teatralne. Współautorzy O statusie współtwórcy decydują okoliczności faktyczne, nie zaś stosunki umowne. Oznacza to, że współtwórcą nie można stać się na podstawie umowy, lecz wyłącznie wtedy, gdy faktycznie wnosimy swój twórczy wkład w powstanie utworu. W doktrynie i orzecznictwie istnieje rozbieżność czy dla stworzenia dzieła współautorskie niezbędne jest porozumienie – choćby w sposób dorozumiany – poszczególnych współtwórców czy też z utworem współautorskim możemy mieć do czynienia również wtedy, gdy do zawarcia takiego porozumienia nie doszło. Wydaje się, że należy raczej przychylić się do tego pierwszego stanowiska, uznając, …