Pierwszą polską lotniczką była Karolina Borchardt? Tak. Co ciekawe, do niedawna nie było to takie pewne. Jeszcze w wydanej w 2009 roku książce szkicującej losy innej lotniczej bohaterki Stefanii Wojtulanis-Karpińskiej „Aviomama” można znaleźć informację, że pierwszymi kobietami latającymi samodzielnie były dwie poznanianki, które ukończyły szkolenie w 1929 roku. A tymczasem w październiku 1928 roku Karolina Borchardt z domu Iwaszkiewicz uzyskała licencję w Krakowie, a kilka tygodni później w parze z pilotem Józefem Bargielem zdobyła puchar w II Krajowym Konkursie Awionetek. Z pilotażem zerwała na skutek fascynacji plastyką? Raczej był to wynik dziejowej zawieruchy, jaka się rozpętała – wojna, ucieczka wraz z córką Danusią do Wielkiej Brytanii. Po wojnie Karolina nie wyobrażała sobie powrotu do Polski komunistycznej. Pamiętała rządy Sowietów z młodości na Wileńszczyźnie i nie były to dobre wspomnienia. A skoro została na Zachodzie, musiała utrzymać siebie i córkę (mąż Karol Olgierd Borchardt, kapitan żeglugi wielkiej i słynny pisarz marynistyczny powrócił do Polski), pracowała przy remontach londyńskich domów zniszczonych wojną i raczej nie miała czasu ani finansowych możliwości na kontynuację podniebnego hobby. Malarstwo odkryła przypadkiem, jednak okazała się w tym równie odważna i zdolna jak w lotnictwie. Hanna Henneberg pochodziła z rodu znanych przedsiębiorców. Do samolotu wsiadła za namową kuzyna? Anna Róża Henneberg zwana Hanką była warszawianką. Ród Hennebergów przybył do Polski w połowie XVIII wieku z Prus. Stali się znani z produkcji na skalę przemysłową sproszkowanego mleka dla niemowląt – Albuminozy Henneberga – oraz założenia sieci pijalni mleka. Wprowadzili też nowoczesną wówczas usługę zamawiania mleka wprost do domu. Zabudowania mleczarni Hennebergów zachowały się do dziś w podwórku kamienicy przy ul. Koszykowej 25. Hanna została studentką malarstwa w pracowni prof. Tadeusza Pruszkowskiego, ale jak każdy …