Zaczął pan pisać dość wcześnie, ale cztery lata starał się pan wydać bezskutecznie swoją pierwszą powieść. Dlaczego? Tak, przez całe studia pisałem bardzo dużo opowiadań i próbowałem je opublikować, ale nie udawało mi się. A potem przez cztery czy pięć lat po zakończeniu studiów bardzo usilnie starałem się znaleźć wydawcę dla mojej pierwszej powieści, co też mi nie wyszło. „Baśniobór” to moja druga powieść, która napisałem i z nią się udało, poczułem się pisarzem. A skąd pan czerpał inspiracje na postaci i miejsca? Pisanie to jest mieszanka obserwacji i fantazjowania, więc często osoby, które poznałem, które znam, wpływają na moich bohaterów. Czasami tak jak dr Frankenstein zlepiam z różnych ludzi jakiegoś jednego bohatera. A czasami więcej wymyślam, żeby te osoby miały jakąś indywidualną osobowość i swój własny charakter. Jeśli chodzi o miejsca, to najczęściej staram się opisywać takie, które naprawdę  odwiedziłem. Czy sądzi pan że magia istnieje? W pana książkach jest wiele magii. Myślę, że niektóre rodzaje magii może rzeczywiście istnieją. Ta magia, którą opisuję w książkach, przynajmniej większość z niej, jest zmyślona. Ale wydaje mi się, że są takie moce na świecie, które trudno wyjaśnić naukowo, które wykraczają poza racjonalne wyjaśnianie. Dodam jeszcze, że kiedy piszę, to z całego serca staram się wierzyć w magię, w smoki i potwory i wydaje mi się, że to się udaje. Jak powstała seria „Spirit Animals”? Każdą książkę pisze inny autor. Skąd się wziął pomysł? Wydawnictwo Scholastic zwróciło się do mnie z taką koncepcją, żeby dzieci i zwierzęta przeżywały wspólnie przygody. Pomysł był taki, żeby powstało siedem tomów napisanych przez siedmiu różnych autorów. …