Rozpoczął się jesienny sezon kongresów. Mamy już za sobą następujące imprezy: Ósmy Kongres Kultury Polskiej, Tajny Kongres Prawa i Sprawiedliwości oraz Kongres Kobiet Lewicy. Najważniejszy z nich – jak dotychczas – to oczywiście kongres PiS, o którym było w mediach najgłośniej i który budził najwięcej emocji; ale to zrozumiałe, wszystko co tajne budzi szczególne emocje… Kongres Kobiet Lewicy też spotkał się ze sporym zainteresowaniem, zwłaszcza z uwagi na nieobecność na nim mężczyzn, z jednym wszakże wyjątkiem: posłem Iwińskim, który był największą atrakcją telewizyjnych newsów. Widać, że czuł się w towarzystwie lwic lewicy dobrze i godnie mimo wyleniałej grzywy. Co jest przedmiotem kongresowych obrad – mniej więcej wiadomo. Na kongresach się debatuje nad kondycją i strategią na przyszłość. Na kongresach też podsumowuje się i stawia zasadnicze postulaty. Następnie delegaci się rozjeżdżają w poczuciu dobrze spełnionego obowiązku i z wiarą w lepsze jutro. Ogólnie rzecz ujmując, wszelkie kongresy spełniają pozytywną rolę terapeutyczną; przynajmniej przez pewien czas… Z tajnego kongresu PiS prezes wyszedł wzmocniony. Na Kongresie Kobiet Lewicy delegatki odmłodniały… A co z Kongresem Kultury Polskiej? No, to już problem bardziej skomplikowany i nie jest łatwo uogólnić go powyższymi konstatacjami. Przede wszystkim trzeba pamiętać, że kolejne kongresy kultury obarczone są bagażem tradycji. Przypomnę, że pierwsza edycja …