„Kuba, może byś zaktualizował swoją książkę na temat PR?”, zapytała mnie przewrotnie kilka miesięcy temu słodka niczym „delicje Wschodu” koleżanka z Biblioteki Analiz. W pierwszej chwili pomyślałem – jasne, czemu nie. Czas po temu najwyższy (pierwsze – i jak dotąd jedyne – wydanie ukazało się w 2007 roku), a i dobrze by było podpromować nieco własną (i Biblioteki Analiz) firmę świadczącą usługi z tego właśnie poletka. Nim jednak jąłem się do tego odpowiedzialnego zadania rzetelnie przygotowywać, druga, ta racjonalniej odnosząca się do rzeczywistości strona, zaczęła uświadamiać odpowiedzialność podejmowanego wyzwania… „A kiedy ty na to znajdziesz czas?”, „A nie wypadłeś czasem z wprawy w pisaniu innych tekstów niż informacje prasowe?” i… „Czy ktokolwiek w ogóle będzie chciał to czytać?” (to przede wszystkim). Mając jednak błogosławieństwo naczelnego dwutygodnika na drukowanie kolejnych rozdziałów na szacownych łamach, uznałem… A co tam! Najwyżej mnie pokreśli, a w najgorszym wypadku nie wydrukuje… I tą zuchwałością powodowany wpisałem pierwsze litery z klawiatury… Po nich przyszły kolejne, a następnie… podtytuł wprowadzającego artykułu. A zatem – czy public relations na rynku książki w ogóle istnieją? Pytanie to wydaje się tyleż irytujące (skoro – w domyśle – ich nie ma, to po co zajmujesz nam pan czas każąc czytać te bzdury?), co zastanawiające (nawet jeżeli początkowo wydaje się inaczej, jakieś muszą być, skoro facet …