„Spieszmy się odwiedzać księgarnie, tak szybko są likwidowane”… W Krakowie – kulturalnej stolicy Polski – likwidowane są wyjątkowo sprawnie, szybko i bezboleśnie. Empik na krakowskim Rynku – kaput. Księgarnia na ulicy Szpitalnej – kaput. Księgarnia Hetmańska przy Grodzkiej – jeszcze działa, ale… wkrótce kaput. Poza granicami Plant Dietlowskich prawie wszystkie księgarnie – kaput. Strach pomyśleć, jak to wygląda na rubieżach ojczyzny. Zapotrzebowanie na filie rozmaitych banków, tudzież kolejne knajpy jest na tyle duże, że nie ma przeproś. Centrum Krakowa plus krakowski Kazimierz należą dzisiaj niemal w całości do banków, knajp, hoteli i Krakowskiej Kurii Metropolitalnej (o Wawelu nie wspominam, bo to narodowa świętość i nie będę ryzykował). Mapa Krakowa co prawda przetykana jest gdzieniegdzie państwowymi muzeami, nieruchomościami Uniwersytetu Jagiellońskiego, tudzież pozostałym nieruchomościowym drobiazgiem, ale nieprzesadnie. Niektórzy twierdzą wprawdzie, że Kraków tak naprawdę należy dzisiaj do milionów srających na potęgę spasionych gołębi (wspomaganych przez wrony i kawki), które prawa prywatnej własności mają w głębokim poważaniu. Ale one mogą, wszak są symbolem pokoju. W każdym razie co dnia o poranku krakowskie Planty zioną wonią… nie, nie zadrukowanego słowa, ale ptasim gównem jak najbardziej (przestrzegam: wyjątkowo zjadliwie cuchnie w okolicach krakowskiej filharmonii!). W takiej rzeczywistości aromat księgarnianych wnętrz nie ma szans na przebicie. Zwłaszcza że jest ich coraz mniej. Jednak… jest światełko w tunelu! Nawiedziłem …