Zaczniemy od cytatów z Kazika Staszewskiego. Cytat pierwszy: „Okazało się, że pastor King nie był murzynem / ani czarnym – on był Afroamerykaninem”. Cytat drugi: „Na plakacie goła baba z karabinem maszynowym / Strzela do Arabów – oto produkt narodowy / narodu amerykańskiego, jeśli można tak mówić / Uważać trzeba, by nikogo nie obrazić / Każda mniejszość ma swoje prawa / I tak dalej, i tak dalej... To jest niezła zabawa”. Pochodzą, odpowiednio, z utworów „12 groszy” oraz „Nie zrobimy Wam nic złego”. Już wtedy, czyli w latach dziewięćdziesiątych, piosenkarz zwracał uwagę na pułapki poprawności politycznej, który to termin słabo przebija się obecnie do językowego mainstreamu. Przyczyną może być przekonanie, że w „modzie” na inkluzywność nie chodzi o wynikające z doraźnych korzyści dostosowywanie się do wrażliwości adresatów komunikacji (dzisiaj nikogo nie obrazimy, ale jutro, kiedy już dopniemy swego, oszczędzać nie będziemy i powiemy, co naprawdę o tym wszystkim myślimy), a o szczere, dalekie od kalkulacji i zgodne z naszymi przekonaniami „opowiadanie” świata z jego różnorodnością, a nade wszystko równością żyjących na nim „stworzeń dużych i małych”. Zwłaszcza ostatni z przymiotników wbijcie sobie mocno do głowy (póki jeszcze możecie). Jak bowiem doniósł branżowy portal Wirtualne Media, w popularnych na Wyspach Brytyjskich książeczkach dla dzieci Roalda Dahla wydawnictwo Puffin dokonało daleko idących zmian mających na celu uwspółcześnienie ich przekazu. Jak czytamy, oficyna przekonywała, że „przeglądu języka Dahla dokonano w celu zapewnienia, że jego książki mogą nadal dzisiaj wszystkich cieszyć” (jakże uroczy przykład politycznej poprawności, nieprawdaż?), „a Roald Dahl Story Company, instytucja zajmująca się dziedzictwem literackim pisarza, twierdziło, że zmiany są niewielkie i starannie przemyślane”. Ale, jak wykazał „Daily Telegraph”, „w porównaniu z poprzednią edycją z 2001 …